Het zal je niet verbazen dat ik de schaduwzijde van de mens weer heb opgezocht. De letterlijke schaduw en de figuurlijke heb ik in een tekening proberen te vangen. Beide boeien me heel erg en vond het leuk dat je iets met schaduwen had gedaan. Door deze tekening heb ik het plan opgevat meer met wilde bloemen te doen, in combinatie met mensen. Dat die bloem dan iets zegt over de mensen of relatie tussen mensen. /gab
woensdag 6 oktober 2010
rups/cocon
De ochtend dat we onze tekenworkshop zelf gingen uitproberen vond ik heel bijzonder.
Net als toen ik die vrouw had horen zingen voelde het toen ik omhoog keek en die
'rupsjes' zag hangen en later die 'cocons', alsof het er even speciaaal voor mij hing.
Het paste precies bij de vraag die ik mezelf gesteld had./gab
dinsdag 6 juli 2010
Schaduwverrassing
Ik ben al een tijdje geboeid door schaduwen. Je ziet ze natuurlijk overal. Afhankelijk van het licht, komen ze ineens tevoorschijn en kunnen net zo snel weer verdwenen zijn. Wonderlijk en mooi ook om schaduwen van bewegende planten op een muur te zien. Of schaduwen op bomen. Met dit in mijn achterhoofd ben ik aan deze tekening begonnen. Ik kreeg associaties met wayang, het schimmenspel. Verhalen over 'goed' en 'kwaad', vóór en achter, ieder mens met zijn zon- en schaduwzijden...Fei
donderdag 15 april 2010
Je verhaal bij de illustratie paste bij een ideetje dat ik toevallig in m'n hoofd heb. Vaak is er een moment op de dag dat er even iets gebeurd, even en dan is het weer weg. Zo liep er een vrouw met haar kinderen in de regen over een plein, vlak naast me en ze zat echt heel mooi, hoog, te zingen, maar om me heen keek niemand er op of om van, net alsof ik het alleen hoorde. Heel typisch en bijzonder vond ik het./gab
donderdag 11 maart 2010
Fluisterende magie
Toen ik jouw laatste tekening zag werd ik getroffen door het blijmoedige, het vredige en de lichte kleuren. Mijn eerste ingevingen waren: magie en sprookjesachtig. En op één of andere manier moest ik aan zachte knisperende geluiden denken, een soort gefluister. Toen jouw tekening kwam, lag er net een dik pak sneeuw. Ik zag toen beelden voor me van hoge dunne bomen en vallende kleurrijke figuurtjes. Later moest ik denken aan de bergen bij het meer in Italië waar we vorige zomer waren. Ineens brak de zon door vanachter de wolken en scheen tussen de bergen. Het was werkelijk een magisch gezicht! De kinderen noemden het 'heilig'. ...Fei
maandag 8 maart 2010
En god zag dat het goed was
dinsdag 12 januari 2010
Uitdaging
Na het zien en op me laten inwerken van jouw tekening kwam bij mij een gevoel van verstilling naar boven. Door het koude weer nu associeerde ik dit al snel met sneeuw. Als het sneeuwt, dan daalt er zo'n stilte neer, alles is gedempt en lijkt zo roerloos. Het contrast met de donkere wilgen en de witte sneeuw versterkt dat nog meer. Al tekenend, begon dit beeld een eigen leven te leiden. Het hert was helemaal niet verstild, maar juist dynamisch: in de startpositie. De mol uitdagend om te gaan spelen. Zo kom ik toch weer uit op iets lichts en vrolijks. Uitdaging, net zoals elke dag dat is. Spannend welke nieuwe dingen die zal brengen ..... Fei
Abonneren op:
Posts (Atom)